Κολοκύθα, μια παγκόσμια Λατρεία!

Από:Μίνα Κακανιά

Τα κολοκυθοειδή, και συγκεκριμένα τα πεπόνια, είναι παλαιόθεν

γνωστά στη Μεσόγειο, αντίθετα με την κολοκύθα που δεν ήρθε

στην χώρα μας παρά τους τελευταίους αιώνες.

Το πιο γνωστό γένος είναι η κολοκύνθη η μείζων (cucurbita maxima στα

λατινικά), με δύο είδη ευρύτερα γνωστά. Το πρώτο είναι η κοινή κολοκύθα,

μεγάλη και σφαιρική με την κιτρινοκόκκινη σάρκα. Από τους σπόρους της

γίνεται ο πασατέμπος. Το δεύτερο, είναι το λιγότερο γνωστό σαρικομόρφι

ή τουρκόσκουφος. Οι κολοκύθες αυτές καλλιεργούνται κυρίως για

διακοσμητικούς σκοπούς. Καλύπτεται από δέρμα έντονης πράσινης

απόχρωσης με κοκκινωπό μίσχο.

Στην Ελλάδα εγκαταστάθηκα λίγα χρόνια πριν, την εποχή που οι κολοκύθες

είναι στα ντουζένια τους, πιστεύοντας στην αρχή ότι επρόκειτο για κάποιο

άσχημο παιχνίδι μου έπαιζε μια ανώτερη μεταφυσική δύναμη λόγω της

νοσταλγίας που μου γεννούσαν τα αμερικανοτραφή αισθήματά μου.

Όπου κι γυρνούσα ή τουλάχιστον αυτή την εντύπωση είχα έβλεπα

κολοκύθες να μου γνέφουν με νόημα: στις λαϊκές αγορές, στα σούπερ-μάρκετ,

ή στοιβαγμένες σε σωρούς στα φορτηγάκια των γύφτων να

μαραζώνουν στην άκρη του δρόμου.

Εδώ το κατ' εξοχήν αμερικάνικο λαχανικό (ένα από τα πολλά εδώδιμα

του Νέου Κόσμου τα οποία βρήκαν στην Ευρώπη ένα δεύτερο σπιτικό)

έμοιαζαν να είναι εκτός τόπου - όπως άλλωστε κι εγώ. Φαίνεται ότι μου

ήταν γραφτό να είμαι η μόνη ειδήμων στις κολοκύθες που προσπαθούσε

να εξηγήσει τις κρυφές χάρες που διαθέτει αυτό το χονδροειδές λαχανικό

σε κάποιους που πιστεύουν ότι το μόνο που κάνουν οι Αμερικάνοι

με τις κολοκύθες είναι να τις σκαλίζουν αντί να τις μαγειρεύουν και,

όταν ακόμη τις μαγειρεύουν, τα φαγητά τους περιορίζονται στην

κολοκυθόπιτα. Φαίνεται τελικά όμως ότι εγώ ήμουν αυτή που χρειαζόταν

το μάθημα. Το οποίο, όπως τόσα άλλα το έμαθα καλά εδώ στην Ελλάδα.

Περισσότερο ίσως από οποιονδήποτε άλλο Ευρωπαίο, οι Έλληνες

ξέρουν να απολαμβάνουν την κολοκύθα. Μου φαίνεται αρκετά παράδοξο

το αναμφισβήτητο γεγονός ότι οι Ελληνίδες μαγείρισσες ήταν ανέκαθεν

εξοικειωμένες με τούτο το λαχανικό του Νέου Κόσμου.

Εάν δε εκλάβουμε αυτή καθαυτή την ποικιλία συνταγών ως δείγμα

των χρήσεων που βρίσκει στην κουζίνα, τότε η κολοκύθα ξεπερνά

και αυτή ακόμη την πανταχού παρούσα τομάτα. (Πρόκειται ωστόσο

για ένα σχετικά μικρό μέγεθος στον τομέα της γεωργίας, με μόλις

45.000 στρέμματα καλλιέργειας ανά την χώρα.).









Παρόλα αυτά, υπάρχουν κυριολεκτικά δεκάδες τοπικών συνταγών

για του λόγου το αληθές. Η κολοκυθόπιταξεχωρίζει ανάμεσά τους

όντας το φαγητό που βρίσκουμε σε όλη την χώρα σε διάφορες εκδοχές

είτε γλυκιά είτε αλμυρή. Στις γλυκές τις εκδοχές η γέμιση εμπλουτίζεται

συνήθως με καρύδια, αμύγδαλα ή σταφίδες. Στις δε αλμυρές, το τυρί,

τα κρεμμύδια και ο δυόσμος έρχονται να ενισχύσουν γευστικά την

κολοκύθα. Η αγαπημένη μου αλμυρή κολοκυθόπιτα είναι η τυλιχτή

στο πλακερό της Σάμου, ένα κλασικό νησιώτικο έδεσμα.

Ο ρόλος όμως της κολοκύθας στην ελληνική κουζίνα δεν

περιορίζεται στην γέμιση. Ένας από τους καλύτερους μεζέδες

είναι οι τηγανητές φέτες κολοκύθας με σκορδαλιά.




Θα πρέπει επίσης να αναφέρουμε ότι οι Ελληνίδες νοικοκυρές

έχουν προ πολλού επινοήσει τους κολοκυθοκεφτέδες με βάση τη

σάρκα του καρπού την οποία έχουν ξύσει, στραγγίξει και αλατίσει πριν,

συνήθως, την ανακατέψουν με τυρί και μαϊντανό. Ένα από τα πιο ασυνήθιστα

φαγητά μας έρχεται από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, την Σάμο

και τη Χίο, εκεί όπου την κολοκύθα την ξεφλουδίζουν και την απλώνουν

με τυρί και κρεμμύδια σ' ένα βαθύ τηγάνι σαν ένα είδος τάρτας χωρίς

την κρούστα. Πεντανόστιμη! Υπάρχουν επίσης και ορισμένα ενδιαφέροντα

φαγητά της κατσαρόλας με κολοκύθα. Στην Ικαρία, για παράδειγμα,

οι ντόπιοι μαγειρεύουν κομμάτια κολοκύθας με τομάτα και κρεμμύδια.

Στην Κρήτη, σε μια άλλη ιδιότυπη συνταγή η κολοκύθα βρίσκει

παρηγοριά δίπλα στο πανταχού παρόν χοντρό και το ξινόχοντρο με

σαλιγκάρια. Μακράν όμως, το πιο εξωτικό ελληνικό φαγητό με κολοκύθα,

επίσης από το νησί του Μίνωα, είναι αυτό που συνδυάζει κάστανα,

καυτερές και γλυκές πιπεριές, τα οποία σιγοβράζουν σε τέλεια αρμονία.

Γενικά, δεν είναι και λίγα τα φαγητά αυτά για ένα λαχανικό που έγινε

τόσο πρόσφατα γνωστό στην Μεσόγειο.



http://www.gourmed.gr/


Tips


Σε ένα καλά αεριζόμενο χώρο, και σε θερμοκρασία 10 έως 20 βαθμούς, η κολοκύθα

μπορεί να συντηρηθεί για πολλούς μήνες.

Αυτό είναι το μπαχαρικό που καίει 3 Φορές περισσότερο λίπος και ρίχνει τη Χοληστερίνη !

Αν προσπαθείτε να χάσετε βάρος, τότε σίγουρα ακολουθείτε

κάποια δίαιτα και ασκείστε όσο πιο τακτικά μπορείτε. Όμως, υπάρχει ένα μυστικό 

κρυμμένο στο ντουλάπι της κουζίνας σας, το οποίο θα σας βοηθήσει περισσότερο 

από ό,τι φαντάζεστε.

Αυτό είναι το κύμινο! Έρευνα από το πανεπιστήμιο Ιατρικών Επιστημών

 Shahid Sadoughi στο Ιράν, έδειξε ότι το κύμινο όχι μόνο μειώνει με φυσικό τρόπο

 το επίπεδο κακής χοληστερόλης στο αίμα, αλλά μπορεί να βοηθήσει το άτομο να

 κάψει μέχρι και 3 φορές περισσότερο λίπος.

Για τις ανάγκες της έρευνας οι επιστήμονες εξέτασαν τις περιπτώσεις 88 υπέρβαρων

 ή παχύσαρκων γυναικών, τις οποίες χώρισαν σε 2 ομάδες. Και οι δύο ομάδες ακολού-

ησαν  ισορροπημένη διατροφή και μείωσαν τις θερμίδες που κατανάλωναν καθημερινά

 κατά 500. Αλλά τα μέλη της 2ης ομάδας, εκτός από αυτό, είχαν οδηγία να καταναλώ-

ουν  3γρ κύμινο ανακατεμένο μέσα σε 140γρ γιαούρτι καθημερινά (η 1η ομάδα 

έτρωγε το γιαούρτι σκέτο).

Διαπίστωσαν ότι μετά από 3 μήνες, οι γυναίκες που κατανάλωναν και κύμινο

 έχασαν 3 φορές περισσότερο ποσοστό λίπους.

Επίσης, υπήρχαν και άλλα οφέλη. Τα μέλη της 2ης ομάδας μείωσαν κατά 23 μονάδες 

τα τριγλυκερίδια στο αίμα τους, ενώ οι γυναίκες στην 1η ομάδα μόλις 5 μονάδες. 

Το ίδιο συνέβη και με την “κακή” χοληστερόλη (LDL), η οποία μειώθηκε κατά μέσο 

όρο σχεδόν 10 μονάδες στα μέλη της 2ης ομάδας, έναντι μόλις 0,5 μονάδας 

στα μέλη της 1ης ομάδας.

http://diavolnewss.blogspot.co.uk/2015/09/3.html

Ποσό υγιεινή είναι η υγιεινή διατροφή σας;

Εσείς που με γνωρίζετε προσωπικά ξέρετε επίσης ότι τα τελευταία χρόνια προσπαθώ μάταια να παχύνω..ναι ναι ανήκω σε αυτή την κατηγορία των γυναικών που δεν παίρνουν εύκολα βάρος. Φέτος λοιπόν αποφάσισα να ασχοληθώ "στα σοβαρά" με αυτό κι ετσι άρχισα να ψάχνω τα πάντα για την διατροφή, τις θερμίδες κτλ.
Μια ισορροπημένη διατροφή για μένα λοιπόν είναι τουλάχιστον 6 γεύματα την μέρα
Ο διαιτολόγος μου είπε εκτός των άλλων πως πρέπει να λαμβάνω 30-35 θερμίδες ανά κιλό σωματικού βάρους την ημέρα, εκ των οποίων τουλάχιστον το 20% πρέπει να προέρχεται από πρωτεΐνες. Πρωτεΐνη σημαίνει μοσχάρι, κοτόπουλο η γαλοπούλα, βοδινό, χοιρινό, αυγά, όσπρια, ψάρια και θαλασσινά, βούτυρο και μαργαρίνη.
Μια διατροφή πλούσια σε πλήρες γάλα και γαλακτοκομικά προϊόντα, αμυλούχες τροφές όπως ψωμί, δημητριακά, ρύζι, πατάτες κτλ. και φυσικά πολλά φρέσκα φρούτα και λαχανικά.
Όλα αυτά βέβαια προσέχοντας να μην τρώω λίπη και αντί για βάρος πάρω πάχος.
Οκ θα μου πει αυτός που με ξέρει, το' χεις χαλαρά...Ναι;;; Και τι γίνεται με όλα αυτά τα χημικά, τα πρόσθετα, τα τροποποιημένα, τα μεταλλαγμένα;; Σιγά μωρέ, θα μου πει κάποιος, ποσά είναι πια αυτά;
Μπα, νομίζεις, θα του έρθει η απάντηση. Δεν θα ξεχάσω τον φόβο που ένιωσα όταν άκουσα στις ειδήσεις για τον θάνατο ενός ανθρώπου που πέθανε επειδή έφαγε τομάτα ενώ ήταν αλλεργικός στα ψάρια. Μαντέψετε γιατί σωστά;
Διαβάζοντας το βιβλίο του Randall Fitzgerald Τροφές και Φάρμακα, αναγκάστηκα να παραδεχθώ ότι ο μόνος τρόπος για να μην βάλεις έστω τα μισά από αυτά τα τοξικά και χημικά στο σώμα σου,πρέπει να καλλιεργήσεις τα δικά σου φρούτα και λαχανικά και να εκ θρέψεις τα δικά σου ζώα. Μην βιαστείτε να με κρίνετε ως υπερβολική πριν διαβάσετε το παρακάτω απόσπασμα...




ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΤΡΑΠΕΖΙ

http://www.botanologika.gr/

Αποφασίζετε να παραθέσετε δείπνο στο σπίτι σας και να μαγειρέψετε για μισή ντουζίνα φίλους, γείτονες ή συγγενείς. Ας πούμε ότι επιλέγετε ένα κλασικό μενού: ψητό κρέας, τηγανητές πατάτες, γλυκές πιπεριές γεμισμένες με τυρί, σπανάκι σαλάτα, ψωμί με βούτυρο ή μαργαρίνη, και τάρτα ροδάκινο για επιδόρπιο. Όσο για τα ποτά, οι καλεσμένοι μπορούν να επιλέξουν ανάμεσα σε παγωμένο τσάι και σόδα.
Επιφανειακά, το γεύμα που ετοιμάζετε θα έχει υπέροχη εμφάνιση και μυρωδιά και γεύση και θα δείχνει εξαιρετικά θρεπτικό. Αλλά ας πούμε ότι είστε κι εσείς ξένοι σε μια ξένη χώρα και θέλετε να δείτε τι υπάρχει πίσω απ’ αυτήν την πανδαισία, φτάνοντας μέχρι το επίπεδο των μορίων. Δεν θέλετε να γίνετε νευρωσικοί . απλά θέλετε να ξέρετε. Έτσι αρχίζετε να κάνετε κάποιες ερωτήσεις, να ερευνάτε το θέμα, και να τι βρίσκετε:




Ας αρχίσουμε από τις πατάτες. Καθώς τις τηγανίζετε στο αντικολλητικό τηγάνι, απελευθερώνονται μέσα στο φαγητό και τον αέρα μόρια από αναλλοίωτες χημικές ουσίες Teflon. Οι ίδιες οι πατάτες έχουν ήδη μολυνθεί από τα υπολείμματα μισής ντουζίνας εντομοκτόνων, που το δικό σας γερό πλύσιμο δεν κατάφερε να αφαιρέσει, επειδή τα εντομοκτόνα έχουν την ικανότητα να διαπερνούν τον φλοιό της πατάτας. Έτσι τώρα έχετε δημιουργήσει ένα κυριολεκτικά καυτό κράμα μορίων Teflon και εντομοκτόνων, που ίσως κανείς δεν έχει ποτέ μελετήσει τις επιπτώσεις του στην ανθρώπινη υγεία.
Φτιάχνεται τσάι χρησιμοποιώντας νερό της βρύσης, που περιέχει χλώριο, φθοριούχες ενώσεις και μόρια υπερχλωρικού άλατος – μιας χημικής ουσίας που χρησιμοποιείται στα πυραυλικά καύσιμα, τις φωτοβολίδες και τους αερόσακους , και τώρα κάνει συνεχώς την εμφάνισή της στο νερό της βρύσης. Το νερό αυτό περιέχει, επίσης, υποπροϊόντα χλωρίωσης, που περιλαμβάνουν τριαλομεθάνια και αλο-οξεϊκά οξέα, που έχουν συνδεθεί με καρκίνο, προβλήματα αναπαραγωγής και γενετικές ανωμαλίες. Οι καλεσμένοι σας προσθέτουν στο τσάι τους ένα τεχνητό γλυκαντικό, που περιέχει ασπαρτάμη. Η χημική αυτή ουσία εμφανίζεται και σε όλα τα άλλα αεριούχα ποτά (Περισσότερα για την ασπαρτάμη παρακάτω σε αυτό το κεφάλαιο).Τόσο το σπανάκι όσο και το μαρούλι που χρησιμοποιείτε για τη σαλάτα περιέχει ίχνη υπερχλωρικού άλατος, αυτού του ενοχλητικού πυραυλικού καύσιμου που επιμένει να βρίσκεται παντού. Το σπανάκι κρύβει, επίσης, ίχνη έως και δέκα διαφορετικών παρασιτοκτόνων, εάν πιστέψουμε τις εκθέσεις ελέγχου τροφίμων. Όσο για κείνες τις γλυκές πιπεριές που σερβίρετε, περιέχουν κατάλοιπα έως και εννέα διαφορετικών εντομοκτόνων. Το dressing της σαλάτας, τώρα, που όλοι χρησιμοποιούν, περιέχει ένα ποτ-πουρί χημικών ουσιών, όπως συντηρητικά, αρώματα, χρώματα και τεχνητά γλυκαντικά.
Το κρέας που όλοι απολαμβάνουν, προέρχεται από ένα ζώο που μεγάλωσε σε ένα γιγαντιαίο εκτροφείο, όπου χιλιάδες αγελάδες συνωστίζονται και τρέφονται με αυξητικές ορμόνες, διεγερτικά της όρεξης, αντιβιοτικά και ηρεμιστικά, χημικές ουσίες που το ζώο κουβαλάει στο σώμα του. Η τροφή τους έχει εμπλουτιστεί εκούσια και με άλλες χημικές ουσίες, και έχει μολυνθεί ακούσια με κατάλοιπα εντομοκτόνων και ζιζανιοκτόνων. Έτσι το ζώο που τρώτε περνάει – άθελά του – ένα μέρος του χημικού του φορτίου σε σας.







Το ψωμί που σερβίρετε περιέχει αλεύρι που ο παρασκευαστής έχει χρησιμοποιήσει οξειδωτικούς παράγοντες, όπως το χλώριο, για να το κάνει να σιτέψει. Το χλώριο ρίχτηκε στο τελευταίο στάδιο παραγωγής και κάποια μόρια χλωρίου επέζησαν της διαδικασίας ψησίματος του ψωμιού. Πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, η Γερμανία είναι μία από αυτές, έχουν απαγορεύσει εδώ και μισό αιώνα τη χρήση του χλωρίου ως οξειδωτικού παράγοντα στο ψωμί, φοβούμενες τις επιπτώσεις στην υγεία.
Η μαργαρίνη που απλώνουν οι καλεσμένοι σας στο παραπάνω ψωμί περιέχει trans λιπαρά οξέα, που ανεβάζουν τη χοληστερόλη και συντελούν στις καρδιοπάθειες. Ένα παραπροϊόν της διαδικασίας υδρογόνωσης της μαργαρίνης είναι τα υπολείμματα τοξικών μετάλλων, όπως νίκελ και αλουμίνιο, που μένουν στο έτοιμο προϊόν. Μπορείτε να δείτε με τα μάτια σας την επίδραση της μαργαρίνης στο σώμα σας, απλά αφήνοντας ένα κομμάτι στον πάγκο της κουζίνας για κάμποσους μήνες – δεν θα μουχλιάσει, ούτε θα την αγγίξουν έντομα ή τρωκτικά. Εάν χρησιμοποιείτε στο ψωμί σας βούτυρο, αντί για μαργαρίνη, τρώτε μια από τις πιο μολυσμένες τροφές, γιατί οι αγελάδες ξεφορτώνονται ένα μέρος των τοξινών που κουβαλάνε στο σώμα τους διοχετεύοντάς τις μέσα στο γάλα τους.
Βγάζετε την τάρτα ροδάκινου από το ψυγείο και τη βάζετε στο φούρνο μικροκυμάτων για να ζεσταθεί. Η τάρτα είναι μέσα σε ένα πλαστικό σκεύος και όσο το γλυκό ζεσταίνεται, το σκεύος απελευθερώνει τη χημική ουσία DEHA, η οποία εισχωρεί στην τάρτα. Το DEHA είναι ένας πλαστικοποιητής, που η ΕΡΑ θεωρεί ότι μπορεί να προκαλεί καρκίνο στον άνθρωπο. Χρησιμοποιείτε ροδάκινα μολυσμένα από υπολείμματα έως και εννέα διαφορετικών εντομοκτόνων, που έχουν διεισδύσει στο φλοιό. Κανένας δεν ξέρει τι συνέργιες δημιουργούνται όταν η υψηλή θερμοκρασία του φούρνου ενώσει τα κατάλοιπα των εντομοκτόνων με τα μεταναστεύοντα μόρια των πλαστικών. Εάν αποφασίσετε να προσθέσετε μια κουταλιά βανίλια στην τάρτα, πιθανόν να εισάγετε στον οργανισμό σας διοξίνη, μια βιοσυσσωρευτική τοξική ουσία, που βρίσκεται μερικές φορές στα παγωτά σε επίπεδα έως και 200 φορές υψηλότερα από εκείνα που η ΕΡΑ θεωρεί ασφαλή.





Εάν αποφασίσετε να προσφέρετε μοσχαρίσιο κρέας αντί για βοδινό, το ζώο θα έχει μεγαλώσει με τροφές σχεδιασμένες για να το κρατούν αναιμικό αλλά ζωντανό και γεμάτες αντιβιοτικά και άλλα φάρμακα, δυο από τα οποία είναι το nitrofurazone (γνωστό καρκινογόνο) και το chloramphenicol (που μπορεί να προκαλέσει διαταραχές στο αίμα ορισμένων ανθρώπων). Κανείς δεν ξέρει τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις ή τις συνεργικές συνέπειες που μπορεί να έχει η κατανάλωση μοσχαρίσιου κρέατος φορτωμένου με τόσες χημικές ουσίες.
Εάν σερβίρατε κοτόπουλο, δεν θα περιορίζατε και πολύ τους κινδύνους. Ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε το 1976 στο Scientific American σήμανε για πρώτη φορά τον κώδωνα κινδύνου σε ό,τι αφορά τα πουλερικά, όταν αποκάλυψε ότι τα κοτόπουλα που καταναλώνουμε τρέφονται με τροφές «σχεδόν εντελώς ξένες προς οποιαδήποτε τροφή θα εύρισκαν ποτέ στη φύση. Είναι προϊόντα εργαστηρίου». Και τα προϊόντα αυτά περιέχουν αντιβιοτικά, συνθετικό σουλφανιλαμίδιο, ορμόνες, ακόμα και αρσενικό.
Εάν είχατε επιλέξει ψάρι για το γεύμα, θα είχε χρειαστεί να αποφύγετε τον καρχαρία, τον ξιφία, το σκουμπρί και το tilefish[1], επειδή έχει βρεθεί ότι αυτά τα είδη ψαριών κουβαλάνε το μεγαλύτερο φορτίο τοξικών μετάλλων. Κι αν επιλέγατε χοιρινό; Ο Τζον Ρόμπινς, αυθεντία σε θέματα διατροφής, γράφει στο βιβλίο του Δίαιτα για μια Νέα Αμερική πόσο η εκτροφή γουρουνιών βασίζεται σε μια σειρά από συνθετικές χημικές ουσίες, όπως η XLP-30, ένα πρόσθετο για τη γονιμότητα, που παρασκευάζεται από την εταιρεία πετρελαίων Shell Oil και δίνεται στα θηλυκά γουρούνια για να γεννάνε περισσότερο. Ένα στέλεχος της Shell παραδέχτηκε το βάθος της συλλογικής μας άγνοιας, σε ό,τι αφορά τις επιπτώσεις στην υγεία, λέγοντας, «Δεν ξέρουμε γιατί φέρνει αυτό το αποτέλεσμα».
Σε όλη τη διάρκεια του εικοστού αιώνα, σοβαρές ασθένειες εκδηλώνονταν την ίδια χρονική περίοδο, που αρχίζαμε να διαπιστώνουμε απότομη πτώση στη θρεπτική αξία των τροφών μας. Επίσης, δεν είναι σύμπτωση το ότι η περίοδος αυτή συνέπιπτε με τη έκθεσή μας σε μια μεγάλη γκάμα επεξεργασμένων τροφών.
Αυτού του είδους οι συμπτώσεις είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του Ψέματος του Αιώνα.









Ειρήνη Παληού για τα Βοτανολογικά

Μαγικοί χυμοί για απώλεια βάρους και αποτοξίνωση.

Το νερό, έτσι κι αλλιώς βοηθά να αποβάλλουμε τις τοξίνες από τον οργανισμό μας σε καθημερινή βάση, με την προσθήκη όμως κάποιων επιπλέον απλών συστατικών μπορούμε να μετατρέψουμε το απλό νερό σε ενισχυμένο αποτοξινωτικό ρόφημα, βοηθώντας το σώμα μας να χάσει λίπος και το δέρμα μας να λάμψει πραγματικά.

Οι παρακάτω συνταγές είναι κατάλληλες για κάθε εποχή. Μπορείτε να εκτελέσετε τις παρακάτω συνταγές σε καθημερινή βάση ή σε περιόδους όπου θέλετε να ακολουθήσετε ένα πρόγραμμα αποτοξίνωσης, συμπληρωματικά με αυτό. Καθ΄ένα από τα παρακάτω συστατικά θα σας ενισχύσει με διαφορετικά πλεονεκτήματα, γιαυτό διαλέξτε τα κατάλληλα ώστε να επωφεληθείτε, ανάλογα τους στόχους σας.

Για απώλεια βάρους

Γκρέιπφρουτ-μανταρίνι-αγγούρι-μέντα

Το ρόφημα αυτό είναι κατάλληλο για την απώλεια βάρους, και είναι ειδικά προσαρμοσμένο στο να εμπλουτίζει τον οργανισμό με βιταμίνες από φρούτα που αλλιώς δε θα τα τρώγαμε. Το γκρέιπφρουτ, είναι μια από τις εξέχουσες τροφές για απώλεια βάρους, το μανταρίνι προσδίδει γλυκύτητα, και το αγγούρι όλα τα ανόργανα συστατικά που χρειάζεται ο οργανισμός μας.

Υλικά

2 λίτρα νερό

6 φέτες γκρέιπφρουτ

1 μανταρίνι κομμένο σε φέτες

½ αγγούρι, κομμένο σε φέτες

μέντα ή φύλλα δυόσμου
πάγο

Εκτέλεση

Πλένετε το γκρέιπφρουτ, το αγγούρι και τα φύλλα μέντας και καθαρίζετε το μανταρίνι. Κόβετε το αγγούρι, το γκρέιπφρουτ και το μανταρίνι σε φέτες. Βάζετε όλα τα υλικά σε μια κανάτα 2 λίτρων. Αφήνετε τα συστατικά για 2 ώρες και το πίνετε όλη την ημέρα. 

Για απώλεια λίπους

Αγγούρι-λεμόνι-μέντα

Το αγγούρι είναι ένα από τα πιο ενυδατικά λαχανικά αφού έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε νερό. Πολλά προγράμματα αποτοξίνωσης τα περιλαμβάνουν για αυτόν ακριβώς το λόγο. Η προσθήκη χυμού λεμονιού βοηθά στον καθαρισμό του πεπτικού συστήματος, λόγω του περιεχόμενου κιτρικού οξέος. Η μέντα προσδίδει μία αίσθηση φρεσκάδας και ταιριάζει τέλεια με το λεμόνι και το αγγούρι, ενώ παρέχει πρόσθετες θρεπτικές ουσίες. Πρόκειται για ένα ρόφημα ευεργετικό στην πέψη, την ενυδάτωση που αποτοξινώνει τον οργανισμό και φυσικά βοηθάει τόσο στην απώλεια λίπους όσο και στο να δείχνει η επιδερμίδα σας πιο νεανική και λαμπερή.

Υλικά

½ αγγούρι σε φέτες

1 λεμόνι σε φέτες

10-15 φύλλα μέντας

Εκτέλεση

Σε ένα μπουκάλι με νερό (κατά προτίμηση γυάλινο) προσθέστε μία φέτα αγγουριού, μισό λεμόνι και λίγη μέντα. Αφήστε όλη νύχτα και απολαύστε το πρωί. Προσθέστε παγάκια πριν το σερβίρισμα. Για τόνωση και αδυνάτισμα

Για αποτοξίνωση

Μήλο-κανέλα

Πρόκειται για ένα ρόφημα μηδενικών θερμίδων γιατί περιέχει σχεδόν μηδέν θερμίδες. Η περιεχόμενη κανέλα περιέχει βοηθάει στην τόνωση των εσωτερικών οργάνων και καθαρίζει τον οργανισμό, ενώ το μήλο παρέχει όλες του τις βιταμίνες και τα ανόργανα συστατικά.

Υλικά

1 μήλο κομμένο σε φέτες
μερικά στικ κανέλας ή σκόνη κανέλας

1 κανάτα με νερό

Εκτέλεση

Πλένετε τα μήλα, τα κόβετε σε φέτες και τα τοποθετείτε στην κανάτα. Προσθέτετε την κανέλα και γεμίζετε την κανάτα με νερό. Διατηρείτε στο ψυγείο, και καταναλώνετε εντός 3 τριών ημερών. Για αποτοξίνωση και τόνωση του πεπτικού

Για ενεργοποίηση του μεταβολισμού, ενυδάτωση και λάμψη

Λεμόνι-πιπέρι καγιέν

Διεγείρει το συκώτι, το κύριο όργανο για την αποτοξίνωση του οργανισμού και τονώνει το πεπτικό σύστημα. Ο χυμός του λεμονιού και το πιπέρι καγιέν έχουν αντιμυκητιακές ιδιότητες, τονώνουν το ανοσοποιητικό και επίσης έχουν αποτοξινωτικές ιδιότητες: Το λεμόνι είναι ένα φυσικό αποτοξινωτικό, η βιταμίνη C μετατρέπει τις τοξίνες σε εύπεπτο υλικό. Εκτός από την βιταμίνη C, τα λεμόνια είναι επίσης αντιοξειδωτικά και ηλεκτρολύτες καθώς και κάλιο, ασβέστιο και μαγνήσιο. Διεγείρει επίσης φυσικά τα ένζυμα του ήπατος, βοηθώντας να οξυγονώνει το σώμα. Το πιπέρι καγιέν διεγείρει το κυκλοφορικό σύστημα, ανοίγοντας τα τριχοειδή αγγεία, βοηθά την πέψη και βοηθά στη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα. Επιπλέον, και πολύ σημαντικό, αυξάνει τη θερμοκρασία του σώματός σας και το ενεργοποιεί το μεταβολισμό, έτσι μπορεί να σας βοηθήσει να χάσετε βάρος την πάροδο του χρόνου. Βεβαιωθείτε ότι αγοράζετε πάντα πιπέρι καγιέν (και όλα τα μπαχαρικά) που δεν έχουν έρθει σε επαφή με την ηλιακή ακτινοβολία, καθώς αναιρεί τα ωφέλιμα συστατικά των μπαχαρικών. Το ζεστό νερό με λεμόνι και πιπέρι καγιέν δίνει στο σώμα μας την ενυδάτωση που χρειάζεται με τα πρόσθετα προνόμια του λεμονιού και του πιπεριού καγιέν. Πρόκειται για ένα από σούπερ-διεγερτικό. 

Υλικά

2 κουταλιές της σούπας. φρέσκο ​​χυμό λεμονιού

1/2 κουταλάκι του γλυκού πιπέρι καγιέν
ένα ποτήρι νερό

2 κουταλιές της σούπας. σιρόπι σφενδάμου ή ένα κουταλάκι του γλυκού στέβια σε σκόνη (προαιρετικά)

Εκτέλεση

Ζεσταίνετε ένα ποτήρι νερό, προσθέστε τη στέβια ή το σιρόπι σφενδάμου εάν θέλετε, ανακατεύετε μέχρι να διαλυθούν και προσθέτετε στη συνέχεια τα υπόλοιπα υλικά.

Ειρήνη Παληού για τα Βοτανολογικά

http://www.botanologika.gr/

Μέντα η ιαματική!

Ἀναρτήθηκε στὶς 30 Αὐγούστου 2015 ἀπὸ τὸν/τὴν filvagiakayahoogr

Rate This

Η μέντα είναι ένα παγκοσμίως αγαπημένο και ευρέως χρησιμοποιούμενο αρωματικό που βρίσκεται παντού, από οδοντόκρεμες μέχρι λικέρ και φάρμακα. Σχεδόν ένα εκατομμύριο κούπες τσαγιού μέντας καταναλώνονται καθημερινά, κάνοντάς το το τρίτο πιο δημοφιλές αρωματικό τσάι στον κόσμο (μετά το τσάι και το χαμομήλι). Το όνομα μέντα προέρχεται από τη Μίνθη, η οποία στην ελληνική μυθολογία ήταν η κόρη του Κωκυτού. Υπάρχουν τρία είδη μέντας σε καλλιέργεια και γενική χρήση: η spearmint, η peppermint και η pennyroyal. Εμείς αναφερόμαστε κυρίως στην peppermint.

Η μέντα είναι ιθαγενές φυτό στην Ευρώπη. Το έλαιο της μέντας είναι ένα σημαντικό ευρωπαϊκό προϊόν και έχουν αναπτυχθεί διάφορες ποικιλίες μέντας, με κύρια τη μαύρη και την άσπρη. Η μαύρη μέντα έχει υψηλή παραγωγή χαμηλής ποιότητας ελαίου (βασισμένη στο περιεχόμενο σε μενθόλη), ενώ η άσπρη μέντα παράγει υψηλής ποιότητας έλαιο σε μικρότερες ποσότητες. Η αμερικανική μέντα είναι της μαύρης ποικιλίας και περιέχει λιγότερο από 50% μενθόλη. Οι Ιάπωνες παράγουν το καλύτερης ποιότητας έλαιο λόγω του μοναδικού τους κλίματος. Το ιαπωνικό έλαιο περιέχει πάνω από 85% μενθόλη. Το έλαιο μέντας χρησιμοποιείται στη βιομηχανία τροφίμων ως αρωματικό. Το βότανο και το έλαιό του χρησιμοποιούνται στη μαγειρική λόγω των διεγερτικών, στομαχικών και διαλυτικών των αερίων του στομάχου ιδιοτήτων τους.

Η μέντα χρησιμοποιείτο από τα αρχαία χρόνια. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι καλλιεργούσαν μέντα. Οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν τη μέντα ως αρωματικό και για τη διακόσμηση. Η ιστορική ιατρική χρήση της μέντας δεν διαφέρει από τη σημερινή. Η μέντα χρησιμοποιήθηκε από τους βοτανοθεραπευτές για τη δυσπεψία και τους κολικούς του εντέρου.

Σύγχρονες έρευνες

Στην ιατρική η μέντα είναι χρήσιμη ως αντισπασμωδικό και αποχρεμπτικό. Χρησιμοποιείται για την ανακούφιση των συμπτωμάτων των κρυολογημάτων, της γρίπης και των νευρικών πυρετών, των νευρικών διαταραχών, των αερίων του εντέρου και της κολίτιδας, του ρευματισμού και ως τοπικό αναισθητικό και για να καλύψει τη γεύση διαφόρων φαρμάκων.

Το κύριο συστατικό της μέντας είναι η μενθόλη, η οποία είναι αποδεδειγμένο κλινικά ότι βοηθά στην πέψη. Η μενθόλη είναι επίσης ένα ήπιο αντισπασμωδικό που την κάνει χρήσιμη στην ανακούφιση των κραμπών κατά την έμμηνο περίοδο και της ναυτίας. Είναι επίσης ένα ήπιο αγγειοδιασταλτικό, που δημιουργεί ένα αίσθημα θέρμανσης ή έξαψης, διεγείροντας την κυκλοφορία. Το έλαιο της μέντας έχει φανεί ότι είναι αντιμικροβιακό και αντι-ιικό κατά της ασθένειας Newcastle, του ιού του έρπητα, της ευλογιάς και του ιού του Δυτικού Νείλου.

Ασκεί επίσης σπασμολυτική δράση στους μαλακούς μύες και διεγείρει την παραγωγή πεπτικών υγρών, κάτι που συμβάλει στην δράση της μέντας να διαλύει τα αέρια του στομάχου. Τα φλαβονοειδή στη μέντα προσθέτουν επίσης στις σπασμολυτικές και αγγειοδιασταλτικές ιδιότητες του βοτάνου καθώς και στις αντιμικροβιακές του ιδιότητες. Τα αζουλένια που περιέχει έχουν αντιφλεγμονώδεις και κατά του έλκους ιδιότητες (σ.σ. για τα αζουλένια δείτε περισσότερα στο χαμομήλι) και οι ταννίνες παρέχουν στυπτικότητα.

Το έλαιο της μέντας βοηθά πολύ τα άτομα με ευερέθιστο έντερο. Μερικές διπλές-τυφλές μελέτες ανακάλυψαν ότι το έλαιο της μέντας μείωσε τον πόνο που σχετιζόταν με εντερικούς σπασμούς που υπάρχουν στο ευερέθιστο έντερο. Μια διπλή-τυφλή δοκιμή έδειξε ότι ο συνδυασμός ελαίων μέντας και αγριο-κύμινου ήταν ανώτερος του placebo (ψευδοφαρμάκου) για άτομα με γαστρεντερικά προβλήματα ή σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου. Το τσάι μέντας φαίνεται ότι βοηθάει στους κολικούς των μωρών. Θα πρέπει όμως να χρησιμοποιείται με προσοχή στα μωρά, διότι μπορεί να υπάρξει αντίδραση πνιξίματος από μεγάλη ποσότητα μενθόλης. Επομένως το χαμομήλι είναι καλύτερη επιλογή για τους κολικούς των βρεφών. Το έλαιο μέντας μπορεί να χρησιμοποιηθεί και εξωτερικά. Όταν εφαρμόζεται τοπικά, δρα ως αναλγητικό και μειώνει τον πόνο.

Δοσολογία

Για τη θεραπεία του ευερέθιστου εντέρου είναι προτιμότερο να λαμβάνεται έλαιο μέντας σε κάψουλες. Η δοσολογία είναι δύο με τρεις κάψουλες τρεις φορές την ημέρα. Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να λαμβάνεται τσάι μέντας. Για την παρασκευή του ρίχνετε ένα κουταλάκι αποξηραμένων φύλλων μέντας σε ένα φλιτζάνι νερό και το αφήνετε για δέκα λεπτά. Αυτό το τσάι μπορείτε να το πίνετε τρεις φορές την ημέρα.

Πηγή:makeleio.gr

http://aienaristeyein.com/

Συνταγές Ευαγγελίας Βουτσινά

http://www.gastronomos.gr/syntaktis/12/Eui-Boutsina







12.09.2011
Κείμενο Εύη Βουτσινά
Φωτογραφίες Άλκης Καλούδης

Η συγγραφέας και μαγείρισσα Εύη Βουτσινά γράφει για τη διαπαιδαγώγηση στο φλέγον ζήτημα της διατροφής.

Τα παιδιά εκπαιδεύονται, μαθαίνουν να τρώνε μέσα στο σπίτι, από την οικογένεια, τη στενή και την ευρύτερη. Μαθαίνουν ότι τα φαγητά εναλλάσσονται ανάλογα με την εποχή και την ημέρα. Άλλα τον χειμώνα, άλλα την Άνοιξη, άλλα τις καθημερινές και άλλα τις γιορτές και τις Κυριακές.


Το κυριότερο και το πρώτο είναι να εκπαιδευτούν στην ιδέα ότι όλες οι κατηγορίες των τροφίμων, όσπρια, λαχανικά, κρέας, ψάρια, πουλερικά, γαλακτοκομικά, έχουν και τη νοστιμιά τους και την αξία τους. Όλα αυτά μαζί με τα δημητριακά -το ψωμί κυρίως- και το λάδι συγκροτούν τη διατροφή που εξασφαλίζει την υγεία και την ισορροπία τους. Ο εχθρός τους είναι η διατροφική μονομέρεια. Δεν μπορούν με λίγα λόγια να τρέφονται μόνο με μπιφτέκια και πατάτες.


Εννοείται ότι δεν τους βγάζουμε λόγους δεκάρικους ούτε τεντώνουμε το δάχτυλο μπροστά στα έκπληκτα μάτια τους. Τα έχουμε, όσο μπορούμε, δίπλα μας στα ψώνια, στο τραπέζι, στις εκδρομές, ώστε σιγά-σιγά να μάθουν και να επιλέγουν και να σέβονται την τροφή. Τι θα πει καθαρά τρόφιμα, το κόστος των τροφίμων και σε χρήμα και σε φυσικούς πόρους. μαθαίνουν σιγά-σιγά και την αξία των πραγμάτων και τη διαχείρισή τους.

Τα παιδιά διδάσκονται με το παράδειγμα και, πολλές φορές, χρειάζεται να μάθουμε κι εμείς πολλά που δεν γνωρίζουμε για να τα μάθουν κι εκείνα. τους λέμε με ειλικρίνεια ότι αυτό δεν το ξέρω αλλά άντε να το γνωρίσουμε μαζί. Κάτι τέτοια τα εκτιμούν τα παιδιά. Δεν χρειάζεται να τους παριστάνουμε τον φωτεινό παντογνώστη γιατί δεν είναι ηλίθια. μικρά είναι και μύηση χρειάζονται στα «μυστήρια» της ζωής.

Ανάλογα με την ηλικία τους, τον διαθέσιμο χρόνο τους, και τον δικό μας βέβαια, μπορούμε να τους ζητήσουμε μικρή ή μεγαλύτερη βοήθεια, στην προετοιμασία του φαγητού, στο στρώσιμο του τραπεζιού ή στο μάζεμά του για να μαθαίνουν και την αξία της συνεργασίας και του μοιράσματος.

Χρήζει να τους μάθουμε επίσης την οικολογική διαχείριση της τροφής συνδέοντάς την με τις πηγές της, τη γη και τη θάλασσα. Αν καταλάβουν πως η γη τα τρέφει και η θάλασσα, θα μάθουν και να τις προστατεύουν. Από πού μπορεί να αρχίσει αυτό; Ακόμα και από το πώς καθαρίζουμε ένα μήλο ή μια πατάτα χωρίς να πετάμε το μισό. Μικρό το παράδειγμα αλλά χαρακτηριστικό.

Η οικογένεια είναι η βάση αλλά σίγουρα χρειάζεται και η συνεργασία του σχολείου. Εδώ υπάρχουν δύο επίπεδα. Το ένα είναι το κυλικείο που πουλάει ό,τι ακριβώς δεν πρέπει να τρώνε τα παιδιά. Αφού το κράτος (στο οποίο έχουμε μάθει να χρεώνουμε τα πάντα) δεν μεριμνά ώστε εκεί να πωλούνται μόνο κατάλληλα φαγώσιμα, θα αναλάβουν οι γονείς την ευθύνη να εξηγήσουν τι μπορούν και τι δεν μπορούν να αγοράζουν τα παιδιά. Το δεύτερο αλλά πιο σημαντικό είναι να υπάρξει κάποιος σχολικός χρόνος χωρίς τη συμβατικότητα του μαθήματος με χασμουρητά, που να κινήσει το ενδιαφέρον των παιδιών για τον τρόπο που παράγονται τα τρόφιμα, την αξία του φαγητού για την υγεία και την ευημερία αλλά και σχετικά με τους μύθους που περιβάλλουν την τροφή, κάτι που γοητεύει ιδιαίτερα τον παιδόκοσμο. Και η λογική και τα παραμύθια συμβάλλουν εξίσου.

Στο σχολείο επίσης μπορούν να μάθουν τα παιδιά πώς συνδέεται η τροφή κάθε λαού με τον πολιτισμό του, πώς διαμορφώνεται το γευστικό απαιτούμενο, πώς συναρτάται η οικονομία με τη διατροφή κ.λπ. Το θέμα είναι μεγάλο, δεν εξαντλείται με τη μία. Θα επανέλθουμε.

Για να πω την αλήθεια η αφορμή για αυτό το σημείωμα ήταν η πληροφορία ότι «δοξασμένοι» μάγειροι κάνουν σεμινάρια μαγειρικής για παιδάκια, χώρια που παρακολουθούμε από τηλοψίας μέγα ριάλιτι με παιδόπουλα που εκπαιδεύονται στα μυστήρια της μαγειρικής τέχνης.

Και σκέφτομαι, όπως άλλοτε έλεγαν οι γονείς «να δω τον Γιαννάκη μου γιατρό κι ας πεθάνω» ή «να δω τη Βαγγελίτσα μου μ’ έναν καλό γαμπρό κι ας κλείσω τα μάτια πια», τώρα λένε μάλλον «να δω τον μπούλη μου να φτιάχνει τουίλ με παρμεζάνα και τι καλό στον κόσμο»! Τι να κάνουν τα δύστυχα με τους λωλούς γονείς που δεν είναι σε θέση να τα οριοθετήσουν, να τα προστατέψουν και να τα νουθετήσουν, που θα πει να τα μάθουν πως μπροστά μπαίνει το άλογο και πίσω το κάρο.

Ομολογώ πάντως ότι έχω μια αλλεργία με τη μετάθεση των ευθυνών στο κράτος, στους φορείς, στους θεσμούς και τα ρίχνω όλα στην οικογένεια. Γιατί είναι αλήθεια ότι τα παιδιά είναι κοινωνική περιουσία, ας πούμε, είναι το μέλλον και η πολιτεία θα έπρεπε να έχει λόγο. Αν όμως περιμένουμε απ’ αυτήν θα χάσουμε πολύ-πολύ χρόνο κι είναι κρίμα.





05.08.2011
Κείμενο Εύη Βουτσινά

Η συγγραφέας και μαγείρισσα Εύη Βουτσινά σχολιάζει τα πρόσφατα επιτεύγματα της επιστήμης.

«Η μαμά μου η αγελάδα/ Βόσκει κάτω στη λιακάδα»

Όχι δεν έχω κάνει λάθος στο ανωτέρω στιχάκι. Το τροποποίησα για να σας ενημερώσω ότι έρχεται οσονούπω ο καιρός που θα επαληθευτεί. Χαρείτε φίλοι μου χαράν μεγάλην. Κινέζοι ερευνητές πλαισιωμένοι από όλα τα θεσμικά όργανα του κράτους, του δικού τους κράτους, εργάζονται από καιρό πάνω στα γονιδιώματα ανθρώπου (και συγκεκριμένα γυναίκας) και αγελάδας. Τα κατάφεραν λοιπόν και πρόκειται σύντομα να παράξουν μητρικό γάλα από αγελάδες.

Όχι, δεν είναι κακόγουστο αστείο. Είναι «πρόοδος» της «επιστήμης» και ίσως να δούμε να βραβεύονται και με Νόμπελ για τη συμβολή τους στην εξέλιξη του ανθρώπου (σε ζώο) αυτά τα φοβερά μυαλά!

Βέβαια, παραδέχονται ότι αυτό το «μητρικό» γάλα θα είναι κατώτερης ποιότητας από το πραγματικό αλλά... ποιος ασχολείται με λεπτομέρειες όπως η ποιότητα.

Εδώ όμως δεν κρίνεται μόνο η ποιότητα του γάλακτος, αλλά και η ποιότητα μιας σχέσης που καθορίζει την ανθρώπινη ύπαρξη. Το νεογέννητο που μόλις βγήκε από το σώμα της μητέρας του, ακουμπάει σ’ αυτό και τρέφεται απ’ αυτό με το θηλασμό, ξεκινώντας έτσι την πρώτη του επαφή με τον κόσμο μέσα από την ασφάλεια της αγκαλιάς που το ημερεύει και το προετοιμάζει σταδιακά μέχρι να απογαλακτιστεί και να αρχίσει την αυτόνομη πορεία του. Το γάλα που πίνει, εννοώ το βρέφος από το στήθος της μητέρας του, δεν είναι μόνο τροφή, είναι και σχέση, είναι ίσως ο πρώτος συγκερασμός επιβίωσης και τρυφερότητας. Μια θετική προοπτική ζωής.

Τώρα πώς θα το πετύχουμε αυτό με το «μητρικό» γάλα της αγελάδας αυτό θα μας το σερβίρουν σιγά-σιγά οι... εγκέφαλοι της προόδου.

Και λέω τώρα σοβαρά μήπως πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την έννοια της προόδου; Κυρίως όμως χρειάζεται να προσδιορίσουμε τα όρια του θεμιτού και του αθέμιτου και στην επιστήμη, παρόλο που δεν ξέρω ποιος είναι αρμόδιος να το κάνει αυτό.

Είναι όμως σίγουρο ότι όλα τα διατροφικά σκάνδαλα που προηγήθηκαν, οι τρελές αγελάδες, τα διοξινωμένα κοτόπουλα και τα πολύ συνηθισμένα που δεν ονομάζονται καν σκάνδαλα, η παρά φύσιν εκτροφή των ζώων που δίνουν γάλα (άρα και τυρί) και κρέας, καθώς και οι αθέμιτες μέθοδοι καλλιέργειας των τροφίμων, μας έχουν εθίσει στην αδιαφορία. Αδιαφορία για την τροφή είναι αδιαφορία για τη ζωή, αυτή είναι η αλήθεια κι αυτή η είδηση για την παραγωγή «μητρικού» γάλακτος από αγελάδες είναι απλά ένα βαθύ πολιτισμικό ρήγμα που προκαλεί η επίστημη σε θεμελιώδεις κανόνες της κοινωνίας.




22.08.2011
Κείμενο Εύη Βουτσινά
Φωτογραφίες Δημήτρης Μιχαλάκης

Η μαγείρισσα και συγγραφέας Εύη Βουτσινά γράφει για την ανάγκη επιστροφής στην παραγωγή - υπό προϋποθέσεις.

Σκέφτομαι την κοπανιστή της Μυκόνου, τη μοναδική φέτα της Κεφαλονιάς και τη μούγδα της, τα ποντιακά λιαστά τυράκια (τα τσορτάνια), το λαδοτύρι της Ζακύνθου, τις φακές της Εγκλουβής Λευκάδας, το αληθινό τσαλαφούτι της Ηπείρου. Τις πατάτες του Νευροκοπίου, τα φουρνιστά μυζηθράκια της Λέσβου και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός που δοκιμάζω τριγυρίζοντας σε όλες τις άκρες αυτού του τόπου.

Σήμερα που όλοι πιστεύουν ότι ως χώρα φτάσαμε στο... μη περαιτέρω και υπάρχουν νέοι άνθρωποι χωρίς δουλειά γεμάτοι ενέργεια και διάθεση για δημιουργία, δεν θα μπορούσαν να πάνε κοντά στους ηλικιωμένους παραγωγούς καλλιεργητές και κτηνοτρόφους, να μαθητεύσουν κοντά τους υπομονετικά, να μάθουν την τέχνη τους με σκοπό να την συνεχίσουν!

Υπό δύο αυστηρές προϋποθέσεις: πρώτον να αναλάβει την ευθύνη του ο καθένας και να μη στηριχθεί στην «προστασία» του κράτους αλλά στα δικά του κότσια, έχοντας στο νου του ότι αυτή είναι μια δουλειά που χρειάζεται αφοσίωση, υπομονή, επιμονή και σκληρή εργασία.

Δεύτερον να πάρει απόσταση από την καπατσοσύνη, τον ξερολισμό και τη λατρεία της ευκολίας που σκοτώνει τη δημιουργικότητα.

Μπορούμε να παράγουμε εκλεκτά προϊόντα, αυθεντικά και με ταυτότητα. Υπάρχουν επιστημονικοί φορείς που μπορούν να βοηθήσουν, υπάρχουν και αγορές έτοιμες να υποδεχθούν και να πληρώσουν το χρήμα που αναλογεί και, βέβαια, υπάρχουν μεμονωμένες προσπάθειες που ανθούν και ανταμείβουν τους γενναίους που τις αποτόλμησαν.

Χρειάζεται ο τόπος μας να ξαναβρεί την περηφάνια του για τις νοστιμιές του και οι επίδοξοι τολμητίες να εμπεδώσουν τις απλές προαιώνιες αλήθειες. Δεν γίνεται, λόγου χάριν, να φτιάξεις κεφαλονίτικο τυρί με ζώα που βόσκουν στη Ρούμελη ή στη Μακεδονία. Πρέπει να έχεις την ντόπια ράτσα προβάτων που δεν θα την ταΐζεις με «γιαρμά», αλλά να τρώει τα χορταράκια του Αίνου. Θα έχει τη μυρωδιά και τη γεύση καθώς και την ιδιαίτερη τεχνική του συγκεκριμένου τόπου, θα είναι προϊόν ξεχωριστό, μοναδικό στο είδος του και ο παραγωγός του εκτός από το οικονομικό όφελος θα είναι περήφανος για τη δουλειά του. Αυτό το τελευταίο μας έλειψε πολύ τα τελευταία χρόνια. Ο Γαστρονόμος βράβευσε και πάλι φέτος ανθρώπους που κάνουν τέτοιες δουλειές με ευθύνη και συνέπεια και χαρήκαμε πολύ που τους γνωρίσαμε.

Μια σκέψη έκανα και σας την είπα. Δεν χρειάζονται ηρωισμοί ούτε πολλά λόγια. Η σιωπή σ’ αυτήν την περίπτωση είναι αξία ίση με τον μόχθο που απαιτούν αυτές οι ξεχωριστές δουλειές.




20.12.2012
Συνταγή Εύη Βουτσινά
Φωτογραφίες Studio M.com,/L.Mentzos

Ζυμωμένο με γάλα και βούτυρο και αρωματισμένο με μοσχοκάρυδο το ξεχωριστό αυτό ψωμί διά χειρός Εύης Βουτσινά.

Υλικά

1 κιλό αλεύρι σκληρό
1 φακελάκι μαγιά
2 κουτ. γλυκού αλάτι
1 κουτ. σούπας ζάχαρη
1 κουτ. γλυκού μοσχοκάρυδο ή ξύσμα πορτοκαλιού
1/2 λίτρο γάλα χλιαρό
150 γρ. βούτυρο μαλακωμένο
100 γρ. σταφίδες
Μερίδες 1 καρβελάκι

Προετοιμασία 30΄ Αναμονή 45΄ Ψήσιμο 45΄ - 60΄

Διαδικασία Βάζουμε σε λεκανίτσα (ή στη λεκάνη του μίξερ) το αλεύρι, το αλάτι, τη ζάχαρη, τη μαγιά, το μοσχοκάρυδο και το βούτυρο. Αρχίζουμε να ρίχνουμε το γάλα ανακατεύοντας τη ζύμη για να βραχεί. Αν χρειαστεί, προσθέτουμε νερό και ζυμώνουμε ζωηρά μέχρι να γίνει μια ζύμη απαλή, λεία κι ελαστική. Προσοχή, δεν ρίχνουμε άλλο αλεύρι, αν μας φαίνεται λασπώδης: πρέπει να ζυμώσουμε επίμονα και, αν χρειάζεται, διορθώνουμε προσθέτοντας λίγο επιπλέον αλεύρι. Ρίχνουμε τις σταφίδες και συνεχίζουμε το ζύμωμα να απλωθούν ομοιόμορφα στη ζύμη. Την σκεπάζουμε και την αφήνουμε 15 λεπτά να ησυχάσει.

Αλείφουμε με λάδι ένα ταψάκι νούμερο 32 και πλάθουμε μέσα τη ζύμη. Το σκεπάζουμε ζεστά και το αφήνουμε να φουσκώσει, να γίνει διπλάσιο. Το τρυπάμε εδώ κι εκεί με πιρούνι, το αλείφουμε (ελαφρώς για να μην ξεφουσκώσει) με χλιαρό γάλα και το ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180° C γύρω στα 45 - 60 λεπτά.

Συμβουλή Μπορείτε να το πλάσετε και μικρά στρογγυλά ψωμάκια.





01.03.2013
Συνταγή Εύη Βουτσινά
Φωτογραφίες Γιώργος Δρακόπουλος

Εργαστήρι στην κουζίνα: ανοίγουμε το πανεύκολο, συγκλονιστικό φύλλο της Εύης Βουτσινά και φτιάχνουμε μια πίτα σκέτο λουκούμι!

Υλικά
Για ταψάκι Νο 30
Για τη ζύμη
1 φλιτζ. τσαγιού γιαούρτι της αρεσκείας μας
1 φλιτζ. τσαγιού ελαιόλαδο
1 κουτ. γλυκού αλάτι, λίγο πιπέρι
1 κουτ. γλυκού μπέικιν πάουντερ
αλεύρι όσο χρειαστεί (600 γρ. περίπου) + λίγο ακόμη για τον πάγκο εργασίας
Για τη γέμιση
1.200 γρ. κρεμμύδια, σε φετάκια
4 κουτ. σούπας ελαιόλαδο + λίγο ακόμα για το ταψί
3 κουτ. σούπας ψιλοκομμένος μαϊντανός (τα φύλλα)
1½ κουτ. γλυκού σπόρος μάραθου ή κύμινου (το καθένα με διαφορετικό γευστικό αποτέλεσμα), τριμμένος στο μύλο μπαχαρικών ή πολύ καλά κοπανισμένος
αλάτι και πιπέρι
300 γρ. φέτα, θρυμματισμένη

Προετοιμασία 40΄ Αναμονή 1 ώρα Ψήσιμο περίπου 1 ώρα

ΔιαδικασίαΖύμη: Βάζουμε σε μια λεκανίτσα το γιαούρτι, το λάδι, το αλάτι, το πιπέρι και το μπέικιν πάουντερ. Τα ανακατεύουμε και σιγά-σιγά ρίχνουμε το αλεύρι, ενώ ζυμώνουμε. Πρέπει η ζύμη να μην κολλάει στα χέρια, αλλά να είναι και αρκετά εύπλαστη και μαλακή. Χρειάζεται προσοχή να μη βάλουμε υπερβολικό αλεύρι, γιατί η ζύμη θα σφίξει και δεν θα ανοίγεται εύκολα, αλλά θα γίνει και άνοστη. Τη χωρίζουμε σε δύο κομμάτια, το ένα μεγαλύτερο από το άλλο, τα τυλίγουμε με μεμβράνη και τα αφήνουμε να ησυχάσουν περίπου για 1 ώρα.

Γέμιση: Σε ευρύχωρο τηγάνι ή κατσαρόλα βάζουμε το λάδι και, όταν ζεσταθεί λίγο σε χαμηλή προς μέτρια φωτιά, προσθέτουμε τα κρεμμύδια και τα ανακατεύουμε για περίπου 15 λεπτά μέχρι να αχνιστούν και να «πέσουν», να ξανθύνουν χωρίς να μαυρίσουν. Τα αλατοπιπερώνουμε, αρωματίζουμε με το σπόρο μάραθου (ή το κύμινο) και αποσύρουμε από τη φωτιά. Προσθέτουμε το μαϊντανό και, όταν κρυώσει, ανακατεύουμε και τη φέτα.

Συναρμολόγηση: Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180° C. Αλείφουμε το ταψάκι με λάδι. Ανοίγουμε με τις παλάμες μας το μεγαλύτερο κομμάτι της ζύμης πάνω στον πάγκο εργασίας που τον έχουμε πασπαλίσει με αλεύρι. Πρέπει να γίνει τόσο που να καλύπτει τον πάτο και τα πλάγια του ταψιού. Το σηκώνουμε προσεκτικά με τον πλάστη και το τοποθετούμε στο ταψί. Απλώνουμε ομοιόμορφα από πάνω τη γέμιση και ανοίγουμε το μικρότερο κομμάτι της ζύμης στο μέγεθος του ταψιού ακριβώς. Το τοποθετούμε πάνω από τη γέμιση. Γυρίζουμε τη ζύμη από τα πλάγια του ταψιού προς τα μέσα, να ακουμπήσει στο πάνω φύλλο. Το πιέζουμε γύρω-γύρω με πιρούνι για να κολλήσει, τρυπάμε την επιφάνεια με το πιρούνι σε 5 - 6 σημεία και ψήνουμε στην πιο χαμηλή σκάλα του φούρνου περίπου για 1 ώρα ή μέχρι να ροδίσει το φύλλο πάνω και κάτω (για να δούμε αν ψήθηκε από κάτω, την ανασηκώνουμε λίγο με μια σπάτουλα· αν είναι ακόμα άψητη, γυρνάμε το διακόπτη της κουζίνας στη λειτουργία της κάτω αντίστασης και συνεχίζουμε το ψήσιμο για λίγο ακόμα).

Συμβουλή Η συγκεκριμένη είναι η δική μου εκδοχή αυτής της πίτας που φτιάχνουν σε όλη την Ελλάδα σε πολλές παραλλαγές. Σας δίνω αυτήν τη ζύμη που ανοίγεται εύκολα με τα χέρια, ώστε να μπορούν να τη φτιάξουν και όσοι δεν έχουν εμπειρία στο άνοιγμα του φύλλου.





28.12.2012
Συνταγή Εύη Βουτσινά
Φωτογραφίες Γιώργος Δρακόπουλος

Δεν θέλει ζύμωμα ούτε άνοιγμα φύλλου... η πανεύκολη ηπειρώτικη ζυμαρόπιτα κομμένη σε μικρά καρέ είναι τέλεια για τον γιορτινό μπουφέ.

Υλικά

1/2 κιλό αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
200 γρ. βούτυρο αγελαδινό (ή λάδι ή μισό - μισό), λιωμένο
500 ml χλιαρό γάλα (ή 250 ml γάλα και 250 ml νερό)
450 γρ. φέτα θρυμματισμένη
4 αυγά, κατά προτίμηση βιολογικά, καλά χτυπημένα
1 κοφτό κουτ. γλυκού αλάτι
μαύρο πιπέρι, τριμμένο
1 γεμάτο κουτ. γλυκού ξερή ματζουράνα, τριμμένη

Προετοιμασία 15΄ Ψήσιμο 40΄ - 45΄

Διαδικασία Βάζουμε σε μια λεκάνη το αλεύρι με το αλάτι, το πιπέρι και τη ματζουράνα. Ανακατεύουμε, κάνουμε στη μέση πηγαδάκι και ρίχνουμε τα αυγά, το μισό βούτυρο και το μισό γάλα. Χτυπάμε με αυγοδάρτη καλά να γίνει ένα λείο μείγμα. Προσθέτουμε το υπόλοιπο γάλα καθώς χτυπάμε. Μπορεί να μη χρειαστεί όλο. Πρέπει να γίνει ένας χυλός πηχτός σαν μέλι. Κρατάμε μια χουφτίτσα από το τυρί και το υπόλοιπο το προσθέτουμε στο χυλό.

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180° C. Παίρνουμε λίγο από το υπόλοιπο βούτυρο (ή το λάδι) και αλείφουμε το ταψί. Αδειάζουμε μέσα το χυλό· πρέπει να έχει ύψος περίπου 3 εκ. Πασπαλίζουμε την επιφάνεια με το τυρί που κρατήσαμε και περιχύνουμε με το υπόλοιπο βούτυρο (ή το λάδι). Ψήνουμε την πίτα για περίπου 40 - 45 λεπτά ή μέχρι να ροδίσει.




19.12.2012
Συνταγή Εύη Βουτσινά
Φωτογραφίες Κανάρης Τσίγκανος

Η άμαξα της Σταχτοπούτας, σε νέες περιπέτειες. Πες το πρώτο, δες το ως συνοδευτικό, είναι έτσι κι αλλιώς εκπληκτικό!

Υλικά

1 μεγάλη κίτρινη κολοκύθα (προτιμότερο στρογγυλή και όχι με μακρύ λαιμό, για να χωρέσει στο φούρνο)
αλάτι, πιπέρι
1 κουτ. σούπας σπόρος μάραθου, τριμμένος
250 γρ. μανιτάρια λευκά, σε φέτες
τα ψαχνά από ένα βρασμένο κοτόπουλο (αυτό που θα χρησιμοποιήσουμε για το ζωμό κοτόπουλου), σε μικρά κομμάτια
200 γρ. πικάντικη γραβιέρα σε κύβους
1 μεγάλο κυδώνι, καθαρισμένο και τριμμένο στον τρίφτη
20 κάστανα ψημένα, καθαρισμένα, κομμένα στα 2
1 φλιτζ. τσαγιού κουκουνάρια ψημένα σε αντικολλητικό τηγάνι χωρίς λιπαρή ουσία
1 φλιτζ. τσαγιού φυλλαράκια μαϊντανού, ψιλοκομμένα
1/2 φλιτζ. τσαγιού σταφίδες ξανθές
2/3 φλιτζ. τσαγιού ρύζι άσπρο (καρολίνα ή νυχάκι)
ξύσμα από 1 ώριμο πορτοκάλι (ακέρωτο και βιολογικό)
1/2 φλιτζ. τσαγιού ελαιόλαδο
Μερίδες 6

Προετοιμασία 1 ώρα Ψήσιμο περίπου 2½ ώρες

Διαδικασία Βάζουμε το λάδι σε μια κατσαρόλα και όταν ζεσταθεί ρίχνουμε τα μανιτάρια και τα τσιγαρίζουμε να ροδίσουν ελαφρά. Τότε προσθέτουμε το ρύζι και το ανακατεύουμε για 1 λεπτό. Προσθέτουμε αλατοπίπερο και 2 φλιτζάνια νερό βραστό. Αφήνουμε σε χαμηλή φωτιά να απορροφήσει τα υγρά. Τραβάμε από τη φωτιά. Ρίχνουμε στο ρύζι τα ψαχνά της κότας, τη γραβιέρα, το κυδώνι, τα κάστανα, τα κουκουνάρια, τον μαϊντανό, στις σταφίδες και το ξύσμα. Ανακατεύουμε και δοκιμάζουμε το αλατοπίπερο.

Πλένουμε και σκουπίζουμε καλά την κολοκύθα. Κόβουμε ένα καπάκι μεγάλο ώστε να γίνει ευρύχωρο άνοιγμα στην κορυφή. Αφαιρούμε τα σπόρια και τις ίνες από το εσωτερικό της με ένα κουτάλι (όπως καθαρίζουμε το πεπόνι). Αλατοπιπερώνουμε εσωτερικά την κολοκύθα και πασπαλίζουμε γενναιόδωρα με μια ποσότητα από τον τριμμένο σπόρο μάραθου.

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200° C. Μ’ ένα μεγάλο κουτάλι βάζουμε τη γέμιση στην κολοκύθα. Βάζουμε μια στρώση, πασπαλίζουμε με σπόρο μάραθου, ακόμα λίγη γέμιση, πάλι σπόρο μάραθου. Συνεχίζουμε έτσι μέχρι να γεμίσει. Δεν πιέζουμε τα υλικά για να δώσουμε χώρο να ψηθούν με τα υγρά της κολοκύθας.

Βάζουμε προσεκτικά την κολοκύθα σε ταψί στρωμένο με λαδόχαρτο, την αλείφουμε με λάδι και την τυλίγουμε ολόκληρη με αλουμινόχαρτο ειδικό για ψήσιμο. Την βάζουμε στο φούρνο και μετά από 1 ώρα χαμηλώνουμε στους 180° C και συνεχίζουμε το ψήσιμο για 1½ ώρα ακόμα. Κατά τη διάρκεια του ψησίματος τρυπάμε με ένα ξύλο από σουβλάκι την κολοκύθα για να διαπιστώσουμε αν η σάρκα της είναι μαλακή - αν είναι τη βγάζουμε από το φούρνο, διαφορετικά συνεχίζουμε το ψήσιμο.

Μεταφέρουμε πολύ προσεκτικά την κολοκύθα σε πιατέλα για να την σερβίρουμε: παίρνουμε από το άνοιγμα με τη ρηχή κουτάλα γέμιση μαζί με τη σάρκα της κολοκύθας, προσεκτικά όμως να μην κοπεί το εξωτερικό φλούδι το οποίο δεν τρώγεται.

Συμβουλή Ανάλογα με το βαθμό ωριμότητας της κολοκύθας και το πάχος της σάρκας της μπορεί να χρειαστεί να μειώσετε ή να αυξήσετε το χρόνο ψησίματος. Δοκιμάζετε πάντα με το ξυλάκι για να είστε σίγουροι - πρέπει να είναι μαλακή.

24.02.2012
Κείμενο Εύη Βουτσινά


Ιδού μερικές ιδέες για να αξιοποιήσουμε τον πελτέ σκόρδου:

Αν ανακατέψουμε 1 κουταλάκι από αυτόν τον πελτέ με το άρτυμα οποιασδήποτε σαλάτας, ζωηρεύει και βαθαίνει τη γεύση της.
Βάζοντας 1 κουταλιά πελτέ σε μια χορτόσουπα, «ανεβάζουμε» τη γεύση της. Όμως αντί να τον βάλουμε στην κατσαρόλα, αφήνουμε να βάλει ο καθένας όσο θέλει, στο πιάτο του.
Αν ψήσουμε ολόκληρο κοτόπουλο, αλείφουμε το εσωτερικό του με το ψημένο σκόρδο και όλα τα υπόλοιπα όπως τα συνηθίζουμε.
Προσθέτουμε λίγο πελτέ σκόρδου σε οποιοδήποτε φαγητό με εντόσθια.
Ο πελτές ψημένου σκόρδου ταιριάζει γάντι με όλα τα θαλασσινά, από αστακό μέχρι μύδια.
Τον δοκιμάζουμε στη σάλτσα μας για μακαρόνια ή σε ένα ζουμερό πιλάφι.






13.02.2013
Κείμενο Εύη Βουτσινά
Φωτογραφίες Άκης Ορφανίδης

Την επόμενη φορά που θα πετάξετε τα φλούδια από τα πορτοκάλια που θα φάτε, σκεφτείτε το διπλά· πολλοί οι τρόποι να αξιοποιήσετε το άρωμά τους.

Το φλούδι του πορτοκαλιού είναι τόσο μυρωδάτο, που λυπάσαι να το πετάξεις. Η γιαγιά μου έψηνε κριθάρι για να το αλέσει και να το ανακατέψει με τον καφέ. Έβαζε μέσα στο κριθάρι μια ολόκληρη πορτοκαλόφλουδα, την οποία πετούσε μετά το ψήσιμο. Το άρωμα του καφέ της με τραβούσε σαν μαγνήτης, αλλά μόνο ένα-δυο κουταλάκια μού έδινε και με μάλωνε τρυφερά: «Τα παιδάκια δεν πίνουν καφέδες».

Τόσα και τόσα γλυκίσματα αρωματίζονται με αυτό το λαμπερό και μυρωδάτο ξύσμα. Είναι εύκολο να το κρατήσεις για καιρό και εδώ παραθέτω μερικούς τρόπους:

Οταν ξύνω πορτοκάλια για να φτιάξω γλυκό κουταλιού, κρατάω το ξύσμα, το ρίχνω σε ένα μικρό πολυμπάγκ και το βάζω στον καταψύκτη. Όποτε χρειαστεί, το βγάζω και παίρνω την ποσότητα που απαιτεί η καρυδόπιτά μου ή ένα κέικ ή μια ζύμη άσπρου ψωμιού ή το τσουρεκάκι μου ή ένα κοκκινιστό μοσχαράκι ή κοτόπουλο. Αν δεν φτιάξω γλυκό κουταλιού, ξύνω τα πορτοκάλια που θα στύψω μετά για πορτοκαλαδίτσες.

Αφαιρώ τις φλούδες του πορτοκαλιού με όσο λιγότεροάσπρο μπορώ και τις περνώ σε σπάγγο, ώστε να μην ακουμπούν η μία στην άλλη. Τις κρεμάω σε σημείο που αερίζεται καλά μέχρι να στεγνώσουν, οπότε γίνονται σκληρές. Τις κρατάω σε ένα γυάλινο βάζο. Βάζω 1 - 2 στο στιφάδο ή στο κοκκινιστό, για να δώσουν το άρωμά τους, και μετά τις πετάω.

Κάτι άλλο που κάνω είναι να αφαιρέσω όλο το άσπρο και να ψιλοκόψω τη φλούδα όσο μπορώ πιο ψιλά κουρελάκια. Τις βάζω σε ένα βαζάκι και το γεμίζω κονιάκ. Από αυτό παίρνω για να αρωματίσω κέικ, κρέμες, ζύμες, ό,τι θέλω. Το ίδιο ακριβώς γίνεται και με τα μανταρίνια.

Συνταγή:
Φλούδες πορτοκαλιού: ζαχαρωμένες και με σοκολάτα

13.02.2013
Συνταγή Εύη Βουτσινά


Εκτός από το ψωμί, δοκιμάστε να την αλείψετε σε ένα κέικ, αφού τη ζεστάνετε και την αραιώσετε με λίγο νερό ή καλύτερα με κονιάκ. Επίσης δοκιμάστε την πάνω σε ανθότυρο ή μυζήθρα.

Υλικά

1½ κιλό ώριμα πορτοκάλια
1 μεγάλο κόκκινο μήλο
2 κιλά ζάχαρη
3 ποτήρια νερό
χυμός από 1 λεμόνι
Μερίδες περίπου 1,5 kg


Προετοιμασία 10΄ Αναμονή 1 βράδυ Μαγείρεμα 20΄

Διαδικασία Με το εργαλείο που καθαρίζουμε τα καρότα βγάζουμε το εξωτερικό φλούδι των πορτοκαλιών, παίρνοντας όσο μπορούμε λιγότερο λευκό μέρος. Kόβουμε αυτά τα φλούδια σε λεπτά κορδελάκια.

Καθαρίζουμε και τα πορτοκάλια όσο καλύτερα μπορούμε από την άσπρη λευκή μεμβράνη που τα περιβάλλει. Κόβουμε τα πορτοκάλια στη μέση, αφαιρούμε τυχόν κουκούτσια, και πολτοποιούμε τα πορτοκάλια στο μπλέντερ (ή το μούλτι) λίγα-λίγα.

Βάζουμε στην κατσαρόλα τα κουρελάκια της εξωτερικής φλούδας και τον πολτό του φρούτου. Πολτοποιούμε στο μπλέντερ και το μήλο, το βάζουμε και αυτό στην κατσαρόλα και προσθέτουμε τη ζάχαρη και το νερό. Βάζουμε την κατσαρόλα στη φωτιά.

Όταν αρχίσει να ζεσταίνεται το μείγμα, ανακατεύουμε μέχρι να λιώσει η ζάχαρη και το αφήνουμε να δέσει ανακατεύοντας πού και πού. Όταν αρχίσει να κάνει φουσκάλες σε όλη την επιφάνεια, αρχίζουμε να δοκιμάζουμε το δέσιμο: βγάζουμε μια κουταλιά μαρμελάδας σε ένα πιάτο, τη φυσάμε να κρυώσει γρήγορα και σέρνουμε επάνω της τη μύτη από ένα κουτάλι. Αν ο «δρόμος» που αφήνει παραμένει ανοιχτός, τότε η μαρμελάδα έχει δέσει, αλλιώς συνεχίζουμε το βράσιμο. Όταν είναι έτοιμη η μαρμελάδα, προσθέτουμε το χυμό λεμονιού, βράζουμε άλλο 1 λεπτό και αποσύρουμε. Προσοχή να μην παραβράσει, γιατί θα γίνει σκληρή.

Μοιράζουμε σε αποστειρωμένα βάζα, τα κλείνουμε και τα αναποδογυρίζουμε μέχρι να κρυώσουν εντελώς.

Προσθήκη στα αγαπημένα άρθρα


Share on twitterMore Sharing Services







09.04.2012
Συνταγή Εύη Βουτσινά
Φωτογραφίες Γιώργος Δρακόπουλος

Φτιάχνουμε νηστήσιμα κουλουράκια για να τρατάρουμε εαυτούς και αλλήλους ένα μεγαλοβδομαδιάτικο πρωινό ή απόγευμα.

Υλικά

1 φακελάκι στεγνή μαγιά
500 γρ. αλεύρι σκληρό + 500 γρ. αλεύρι μαλακό, ανακατεμένα
200 ml λάδι εκλεκτό
1 κοφτό κουτ. γλυκού κανέλα σε σκόνη
1/2 κοφτό κουτ. γλυκού γαρίφαλο σε σκόνη
1 κοφτό κουτ. γλυκού μοσχοκάρυδο σε σκόνη
1 ποτήρι του νερού πετιμέζι (σε σούπερ μάρκετ ή σε μπακάλικα)

Προετοιμασία 30΄ Αναμονή 1 ώρα & 45΄ συνολικάΨήσιμο 45΄ - 50΄

Διαδικασία Βάζουμε τη μαγιά σε ένα μπολάκι με 1/2 φλιτζάνι χλιαρό νερό και την αφήνουμε να βραχεί για 10 λεπτά. Προσθέτουμε τότε 2 κουταλάκια αλεύρι, ανακατεύουμε και το αφήνουμε να φουσκώσει, γύρω στα 15 λεπτά.

Βάζουμε το αλεύρι σε μια λεκάνη, το περιχύνουμε με το λάδι και τρίβουμε το μείγμα με τις παλάμες μέχρι να γίνει σαν τραχανάς. Ρίχνουμε τα μυρωδικά, το μείγμα της μαγιάς και ανακατεύουμε. Αρχίζουμε να προσθέτουμε το πετιμέζι σιγά-σιγά και να ζυμώνουμε. Η ζύμη πρέπει να είναι λεία, ελαστική και σχετικά σφικτή. Αν χρειαστεί, ρίχνουμε λίγο νερό.

Σκεπάζουμε τη ζύμη και την αφήνουμε σε ζεστό μέρος να φουσκώσει, γύρω στα 45 λεπτά. Ζυμώνουμε τότε για λίγο τη ζύμη και πλάθουμε τα κουλούρια στρογγυλά ή σε ό,τι σχήμα θέλουμε. Τοποθετούμε τα κουλούρια στα μεγάλα ταψιά του φούρνου, στρωμένα με λαδόχαρτο, σε απόσταση μεταξύ τους περίπου 5 εκ. γιατί θα φουσκώσουν αρκετά. Τα σκεπάζουμε, τα αφήνουμε για περίπου 45 - 50 λεπτά, ώσπου να γίνουν σχεδόν διπλά σε όγκο, και τα ψήνουμε στους 180° C για 45 - 50 λεπτά.

Προσθήκη στα αγαπη






02.01.2013
Συνταγή Εύη Βουτσινά
Φωτογραφίες Studio M.com,/L.Mentzos

Το τρώμε στο πιατάκι, το βάζουμε σε κορμούς και μον μπλαν ή το ψήνουμε στο φούρνο για λίγο και το κερνάμε αντί μαρόν γλασέ!

Υλικά

2 κιλά κάστανα
2 κιλά ζάχαρη
1 κλωναράκι φυσικής βανίλιας ή 2 κομμάτια αστεροειδή γλυκάνισου
3 κουτ. σούπας χυμός λεμονιού (φρεσκοστυμμένος)
Μερίδες 4 μέτρια βαζάκια

Προετοιμασία 1 ώρα περίπου Ψήσιμο 1 ώρα και 30΄

Διαδικασία Με ένα μαχαίρι με σκληρή, άκαμπτη λάμα χαράζουμε τα κάστανα στο κάτω μέρος σταυρωτά, προσέχοντας να μην φτάσουμε μέχρι τη σάρκα. Τα βάζουμε σε ένα ταψί και τα ψήνουμε για μισή ώρα στους 200° C. Επειτα τα καθαρίζουμε προσεκτικά. Θα έχει μείνει το εσωτερικό ινώδες φλούδι. Για να το αφαιρέσουμε θα βάλουμε τα καθαρισμένα κάστανα σε νερό που κοχλάζει για 10 λεπτά, ίσα να μαλακώσει, οπότε θα το αφαιρέσουμε προσεκτικά χωρίς να σχίσουμε τον καρπό.

Σε μια μεγάλη κατσαρόλα βάζουμε τη ζάχαρη με 1.750 ml νερό. Σχίζουμε το κλωναράκι βανίλιας στη μέση (κατά μήκος), με τη μύτη ενός μαχαιριού. Το ανοίγουμε και, με τη λάμα του μαχαιριού, μαζεύουμε από το εσωτερικό του τα μαύρα σποράκια. Τα ρίχνουμε στην κατσαρόλα και προσθέτουμε και το κλωναράκι. Ανακατεύουμε ελαφρώς και βάζουμε την κατσαρόλα σε μέτρια φωτιά. Αφήνουμε το σιρόπι να βράσει, χωρίς να ανακατεύουμε, μέχρι να δέσει ελαφρώς. Τότε, ρίχνουμε τα κάστανα. Μόλις ξαναπάρει βράση το σιρόπι, χαμηλώνουμε τη φωτιά, ώστε να σιγοβράζει. Τα αφήνουμε να βράσουν μέχρι να δέσει εντελώς το σιρόπι. Για να δούμε αν έχει δέσει, βάζουμε μια κουταλιά σε ένα στεγνό πιατάκι και το φυσάμε να κρυώσει. Σέρνουμε πάνω τη μύτη του κουταλιού. Αν είναι έτοιμο το σιρόπι, πρέπει να κανει δρόμο που δεν κλείνει.


Ρίχνουμε το χυμό λεμονιού, βράζουμε ακόμα 2 λεπτά και το αποσύρουμε. Οταν κρυώσει, βγάζουμε τη βανίλια (αν θέλουμε), βάζουμε προσεκτικά τα κάστανα σε αποστειρωμένα βάζα, πιάνοντας στο κουτάλι ένα κάθε φορά κι από πάνω ρίχνουμε το σιρόπι να τα καλύπτει.

Συμβουλές
Είναι κάπως κουραστική η διαδικασία του καθαρίσματος, αλλά το γλυκό είναι πραγματικά εξαιρετικό. Θα σας αποζημιώσει.
Μετά το βράσιμο, τρυπάμε τα κάστανα με οδοντογλυφίδα για να διαπιστώσουμε πόσο μαλακά είναι και να υπολογίσουμε το χρόνο παραμονής τους στο σιρόπι. Αν είναι πολύ μαλακά, θα τα ρίξουμε στο σιρόπι πιο μετά, όταν έχει μισοδέσει δηλαδή. Μερικά κάστανα θα σπάσουν αλλά… μάχη χωρίς απώλειες γίνεται; Βάλτε, απλά, τα κομμάτια σε χωριστό βαζάκι.
Βγάζουμε μερικά μεγάλα κάστανα από το σιρόπι, τα αφήνουμε να στραγγίξουν καλά και τα βάζουμε απευθείας πάνω στη σχάρα του φούρνου. Τα ψήνουμε στους 60° C για 1 - 1½ ώρα, μέχρι να στεγνώσουν και να μοιάζουν στην όψη σαν μαρόν γλασέ.






20.05.2013
Συνταγή Εύη Βουτσινά
Φωτογραφίες Γιώργος Δρακόπουλος

Με μια φρέσκια σαλάτα έχουμε ένα ωραιότατο βραδινό, ενώ είναι και μια καλή λύση για κολατσιό, για το γραφείο, το σχολείο, την εκδρομή.


Υλικά

1/2 κιλό αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
1 κουτ. γλυκού στεγνή μαγιά
3 μεγάλα αυγά, κατά προτίμηση βιολογικά
2 γεμάτες κουτ. σούπας γιαούρτι
1/2 φλιτζ. τσαγιού γάλα
1 κουτ. γλυκού αλάτι
4 κουτ. σούπας λάδι
1 κοφτό κουτ. γλυκού πιπέρι
1/2 κοφτό κουτ. γλυκού μοσχοκάρυδο, σε σκόνη
5 - 6 φρέσκα κρεμμυδάκια σε φετάκια ή 1 ξερό ψιλοκομμένο
1 φλιτζ. τσαγιού τριμμένα κίτρινα τυριά (ό,τι έχουμε)
350 γρ. φέτα θρυμματισμένη
3 κουτ. σούπας άνηθος ή βασιλικός ή δυόσμος, ψιλοκομμένος
5 - 6 λιαστές ντομάτες ψιλοκομμένες (αν θέλετε)
λίγο σουσάμι και γάλα για την επιφάνεια
Μερίδες 2 μακρόστενες φόρμες

Προετοιμασία 1 ώρα Ψήσιμο 1 ώρα

Διαδικασία
Βάζουμε σε λεκανίτσα (ή στο μίξερ) το αλεύρι, τη μαγιά, το αλάτι, τα αυγά, το γιαούρτι, το πιπέρι και το μοσχοκάρυδο. Τα δουλεύουμε όλα μαζί και προσθέτουμε το γάλα. Πρέπει να γίνει ένα πολύ πηχτό κουρκούτι ή μια πολύ μαλακή ζύμη. Αν χρειαστεί, προσθέτουμε και λίγο νεράκι. Την αλείφουμε με το λάδι και την αφήνουμε σκεπασμένη να φουσκώσει μέχρι να διπλασιαστεί σχεδόν. Τότε προσθέτουμε όλα τα υπόλοιπα υλικά (κρεμμύδια, τυριά, άνηθος, λιαστές ντομάτες) και ζυμώνουμε μέχρι να ενωθούν.
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180° C. Αλείφουμε με λάδι και πασπαλίζουμε με αλεύρι δύο μακρόστενες φόρμες ή μια μεγάλη στρογγυλή (ακόμα και σε ταψάκι μπορούμε να το βάλουμε). Αδειάζουμε το υλικό στις φόρμες, το ισιώνουμε με ένα βρεγμένο κουτάλι, αλείφουμε την επιφάνεια με το γάλα, πασπαλίζουμε με το σουσάμι και ψήνουμε γύρω στα 25 λεπτά.
Για να δούμε αν είναι ψημένο, βυθίζουμε ένα μαχαίρι στο κέντρο του κέικ. Αν βγει καθαρό, τότε είναι έτοιμο, αν βγει με υπολείμματα ζύμης, συνεχίζουμε το ψήσιμο. Αν δεν έχει γίνει και κινδυνεύει να καεί η επιφάνειά του, το καλύπτουμε με αλουμινόχαρτο ειδικό για ψήσιμο και ψήνουμε μέχρι να γίνει. 

 
Συμβουλή από τη μαγείρισσα

Είναι καλύτερα να κάνετε αυτό το κέικ ανεβατό, δηλαδή με μαγιά, για να μη διακινδυνεύσετε να λασπώσει όταν θα λιώσουν τα τυριά στο ψήσιμο. Θα γίνει πιο αφράτο και λαχταριστό.

Προσθήκη στα αγαπημένα άρθρα

Share on twitterMore Sharing Services

Κέικ διαίτης ( με μήλο ) με λίγες θερμίδες - Γίνεται και νηστήσιμο

• Μήλα μας  θεραπευτικά ::   καλώς τα !
• ,καλώς μας ήρθατε ! 
• αρχείο κ Σταύρακα -Κατερίνας .Λευκάδα 1960
• 
  
• 

Υλικά ...

250 γρ βούτυρο αγοράς ,. ή 1 ποτήρι του νερού ελαιόλαδο
5 αυγά - τα ασπράδια μαρέγκα ,για να μας αφρατέψει ,
1 ποτήρι. υποκατάστατο ζάχαρης ,( αν δεν το θέλουμε πολύ γλυκό βάζουμε πιο λίγη )
1 φακελάκι baking powder--- 1 κ.γ. σόδα , κανελογαρύφαλλα
Ξύσμα από ένα πορτοκάλι ή βανίλια -
5 μήλα τριμμένα
μισό φλυτζάνι γιαούρτι 2% ,( μπορούμε να το αντικαταστήσουμε 

με γάλα ή λίγη πορτοκαλάδα )
μισό φλυτζάνι αμύγδαλα ασπισμένα και κοπανισμένα
αλεύρι , όσο πάρει για μείγμα, σφιχτό
Εκτέλεση :

Χτυπάμε το βούτυρο με το υποκατάστατο ζάχαρης μέχρι να αφρατέψει .
Προσθέτουμε ένα-ένα τα αβγά, τα καθαρισμένα και τριμένα 

στον τρίφτη μήλα και τα καβουρδισμένα και ψιλοκομένα αμύγδαλα
το γιαούρτι, το baking , τη σόδα ( διαλυμένη στα υγρά μας ) ,

τα κανελογαρύφαλλα το Ξύσμα ή τη βανίλια -
Τέλος με τη σπάτουλα το αλεύρι και τη μαρέγκα ,ανακατεύοντας

μαλακά μέχρι να ενσωματωθούν στο μείγμα
Απλώνουμε σε βουτυρωμένο και αλευρωμένο ταψί .
Ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 50 περίπου λεπτά
προς το τέλος καλύπτουμε με αλουμινόχαρτο, για να μην μας πιάσει
Όταν κρυώσει πασπαλίζουμε με Ζάχαρη άχνη , Καλή σας  επιτυχία !!!

• 
  
• 
• Αν αντικαταστήσουμε το βούτυρο με λάδι και το γιαούρτι με πορτοκαλάδα ,
• έχουμε ένα Υγιεινό  νηστήσιμο Κέικ με λίγες θερμίδες 
• για τα παιδιά , το γραφείο ,  την εκδρομή  
• 
  
• 
  

10 trendy τροφές που σου κάνουν καλό!

Εισαγόμενα τρόφιμα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Αξίζει να τα δοκιμάσεις!

Babacos

Υβρίδια παπάγια με ελαφρύ άρωμα που θυμίζει φράουλα. Περιέχουν πολλά ένζυμα που βοηθούν στον καλύτερο μεταβολισμό των πρωτεϊνών και του λίπους.

Μάνγκο αφρικάνικο

Προέρχεται αποκλειστικά από το Καμερούν. Είναι καλή πηγή β-καροτένιου, βιταμίνης C και φυτικών ινών. Εικάζεται ότι αυξάνει το μεταβολισμό και βοηθά στην απώλεια βάρους.

Miso

Ιαπωνικό άρτυμα σε μορφή πάστας, με κύρια συστατικά τη σόγια, το ρύζι και θαλασσινό αλάτι. Πολύ καλή πηγή βιταμίνης Β12 και ψευδαργύρου. Εντούτοις είναι πλούσιο σε νάτριο, το οποίο μπορεί να αυξήσει την αρτηριακή πίεση.

Μπιφτέκι κόμπε

Προέρχεται από το κρέας των ιαπωνικών αγελάδων wagyu, των πιο καλοζωισμένων του πλανήτη. Οι συγκεκριμένες αγελάδες τρώνε μόνο τα καλύτερα τρόφιμα, πίνουν μπίρα και σάκε, κάνουν καθημερινά μασάζ με ειδικές βούρτσες, ακούνε κλασική μουσική και βολτάρουν ανενόχλητες στη φύση.

Νέκταρ αγαύης

Φυσική γλυκαντική ουσία που εξάγεται από την μπλε αγαύη, έναν κάκτο από τον οποίο βγαίνει και η τεκίλα. Έχει πλούσια γλυκιά γεύση, αλλά χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη.

Pepinos

Φρούτο προερχόμενο από το Περού, με υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη C. Η σάρκα του είναι στυφή και η γεύση του θυμίζει χαρμάνι από λεμόνι, ανανά και πεπόνι.

Σκόρδο μαύρο

Πλούσιο σε αντιοξειδωτικά και θειούχες ουσίες. Επειδή ζυμώνεται για περίπου ένα μήνα υπό συνθήκες υψηλής θερμοκρασίας, αποκτά μια πιο γλυκιά γεύση συγκριτικά με το κοινό σκόρδο και δεν έχει καθόλου δυσάρεστη οσμή.

Σπόροι διατροφικής κάνναβης

Προέρχονται από ειδικές βρώσιμες ποικιλίες, χωρίς ψυχοτρόπες ουσίες. Είναι εξαιρετική πηγή ω-3 λιπαρών και πρωτεϊνών. Τρώγονται ωμοί στις σαλάτες ή προστίθενται κοπανισμένοι σε άλλα τρόφιμα.

Στέβια

Φυσικό γλυκαντικό. Χρησιμοποιείται αντί της ζάχαρης σε ροφήματα, γλυκίσματα και φαγητά. Δεν αποδίδει θερμίδες σε οποιαδήποτε ποσότητα, δεν ανεβάζει το σάκχαρο στο αίμα και είναι φιλική προς τα δόντια.

Φακές μαύρες

Εξαιρετικά γευστικές και θρεπτικές. Περιέχουν περισσότερες πρωτεΐνες, φυτικές ίνες και αντιοξειδωτικά συγκριτικά με άλλα είδη φακών.


Ενδιαφέρομαι! Πού θα τα βρω;

Αναζήτησέ τα κατά περίπτωση σε καταστήματα με delicatessen, καταστήματα με ασιατικά τρόφιμα, βιολογικά προϊόντα ή τρόφιμα για ωμοφάγους, καθώς και στα ράφια μεγάλων σούπερ μάρκετ που διαθέτουν έθνικ προϊόντα.

Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό Αρμονία, τεύχος 139



Update: Σεπτέμβριος 2015.